بی هویت

چند ماهی از راه اندازی وبلاگم میگذره.

در این مدت سعی کردم بیشتر از پسرم بنویسم تا وقتی بزرگ شد بدونه چقدر دوستش دارم و لذت ببره . 

من از دوستی مینویسم از روابط انسانی و حفظ روابط انسانی که انگار داره از بین میره . 

به وبلاگهای مختلفی سرزدم و نظرگذاشتم، دوستان زیادی هم پیدا کردم که مرتب به من سر میزنن و بزرگوارانه نظر میدن و خودشون هم صاحب وبلاگ هستن وبلاگهایی با محتوا که وقتی مطالبشونو میخونم احساس میکنم وقتم تلف نشده و بعضا چیزی هم یاد گرفتم ... خیلی هاشون هم آدم های با احساسی هستن که من واقعا در مقابل احساسات پاکشون کم میارم. 

اما شرمنده هستم که میبینم یه نفر پیدا شده و پیغامهایی روی پستهای من میذاره  کاملا بی ربط  . نمی دونم چی میشه بهش گفت

 یه عقده ای ، روان پریش و بی عقل و منطق و از طرز نوشتنش معلومه که خانواده گرم و عاشقانه ای نتونسته برای خودش بر پا بکنه . واقعا براش متاسفم

غافل از اینکه رد یابی این قبیل آدمها خیلی ساده است و به قول یکی از دوستان با یه رد یابی ساده میشه فهمید اینها کی هستن و از کجا وصل میشن!! و  حتی با جه کارت اینترنتی وصل میشن 

در نهایت پیام من برای این فرد ناشناس و بی هویت !

خودتو خسته نکن  

الفاظ زشتتو که لایق خودت و نشون دهنده ی تربیت خانوادگیته نگهدار و برو توی سایتها و ویلاگهایی که پذیرای تو و امثال تو هستن 

شاید هم از طرفداری انتخاباتی من از میر حسین  موسوی تنگت گرفته، اگه اینطوره،مرد باش و بحث بکن  

اگه سعی داری با این پیامها من و خانواده ی منو دچار استرس بکنی باید بهت بخندم و بگم که داری خودتو خسته میکنی  

از خداوند برای تو و امثال تو آرزوی سلامت روان میکنم.   

خدا را شکر که با هدایت خود بزرگوارش و پدر و مادری دلسوز و پاکی قلب و طینت خودم(که حتی برای دشمنانم هم ارزوی خوشبختی میکنم )  کانون خانوادگی گرم و صمیمانه و عاشقانه ای دارم.... و همین مرا بس....