انسان و زمین

فقط تصور کنید که بتوانیم سن زمین را که غیر قابل تصور است ، فشرده کنیم و هر صد میلیون سال آن را یک سال در نظر بگیریم !

در اینصورت کره زمین مانند فردی 46 ساله خواهد بود!

هیچ اطلاعی در مورد هفت سال اول این فرد وجود ندارد و در باره ی سالهای میانی زندگی او نیز اطلاعات کم و بیش پراکنده ای داریم !

اما این را میدانیم که در سن 42 سالگی ، گیاهان و جنگلها پدیدار شده و شروع به رشد و نمو کرده اند.

 اثری از دایناسورها و خزندگان عظیم الجثه تا همین یکسال پیش نبود !

یعنی زمین آنها را در سن 45 سالگی به چشم خود دید و تقریبا 8 ماه پیش پستانداران را به دنیا آورد .

در اوایل هفته ی پیش میمون های آدم نما به آدمهای میمون نما تبدیل شدند!

 و آخر هفته گذشته دوران یخ سراسر زمین را فرا گرفت .

انسان جدید فقط حدود 4 ساعت روی زمین بوده و طی همین یک ساعت گذشته کشاورزی را کشف کرده است !!!

بیش از یک دقیقه از عمر انقلاب صنعتی نمی گذرد و...

 حالا ببینید انسان در این یک دقیقه چه بلائی بر سر این بیچاره ی 46 ساله آورده است !!!

 او از این بهشت یک آشغالدانی کامل ساخته است .

او خودش را به نسبتهای سرسام آوری زیاد کرده ، و نسل 500 خانواده از جانداران را منقرض کرده است!

سوختهای این سیاره را مال خود کرده و همه را به یغما برده است!

و الان هم مثل کودکی معصوم و بی تقصیر ایستاده و به این حمله ی برق آسا نگاه میکند !!!

تقدیم به مامان خوبم

امروز تولد مامان عزیزمه (مامان بزرگ شایان جونینو)و دوست دارم این پست جدیدمو به او تقدیم کنم. 

خدا حفظش کنه. 

از اونجایی که مامان من طرفدار سفت و سخت داریوشه من هم ترانه معجزه ی خاموش داریوشو به مامانم تقدیم میکنم.(در حال پخشه ) 

 مامان من شخصیت خاصی داره، شاید بگین همه مامانا در نظر بچه هاشون آدمای خاصی هستن، این درست ولی اگه شما هم با او برخورد داشته باشین متوجه این موضوع میشین  

 مامانم از جمله آدمایی که رک هستن اگه از کسی دلخوری یا انتقادی داره با خودش درمیون میذاره اهل پیغوم پسغوم و خاله زنک بازی و زیر پا کشی نیست و در مواجه با چنین آدمایی یه گوشش در و یه گوشش دروازه 

چند تا دوست صمیمی بیشتر نداره اما دوست زیاد داره چون اصولا آدمیه که انرژی مثبت از خودش صادر میکنه .  

اگه نتونه با شخصیت شما کنار بیاد اگه نتونه با شما مدارا کنه چه دوست باشید چه فامیل با شما قطع ارتباط میکنه چون اصولا اهل بازی و صحنه سازی نیست.

حس ششم خیلی قوی داره و بعضی وقتها اتفاقها رو پیش پیش میبینه و نکته ترسناک (از نظر داداشش) خوابهاییه که میبینه چون بعضی وقتها واقعا اتفاق میوفتن .  

باید دعا کنید تا دلشو نشکونید چون اگه از عمد باشه واگذارتون میکنه به خدا، نه ناسزا میگه نه نفرین میکنه نه جار و جنجال فقط همین و همین کافیه و اونوقته که وای به حالتون چند موردشو سراغ دارم... 

اما از طرفی هم ادم با گذشتیه خیلی زیاد اتفاق افتاده که دستشو تا آرنج کرده تو عسل کرده دهن فک و فامیل اما دستشو گاز گرفتن اما او فقط گفته اشکال نداره من که با خدا معامله میکنم!  

سلیقش خوبه مخصوصا توی طراحی، طراحی لباس، دکوراسیون، محوطه سازی، رنگ امیزی مثلا در مدل مو از نظر رنگ از فشن هم جلوتره خودش هم خبره ی این کاره با اینکه هیچ دوره آکادمیک آرایشی ندیده ولی دوست و فامیل ترجیح میدن با او مشورت کنن خلاصه هنری زادور یا زارح باید جلوش لنگ بندازن.   

از نظر اطلاعات عمومی خودشو به روز نگه میداره، رادیو پیام گوش میده، جدول حل میکنه و از نکات مهم نسخه برداری میکنه به اسم یادداشتهای مامان جون. 

مدام فکرش در حال تجزیه تحلیل کردن و برنامه ریزیه و صبرش برای عملی شدن نقشه هاش زیاده بر عکس من. 

آرزوهاش بزرگن و هر چی از خدا میخواد آخرشه.دل بزرگی داره چون رو خودش کار میکنه شاید هم به همین خاطره که توانایی عجیبی در پرستاری از مریضها داره . بهش میگم فلورانس نایتینگل دوستا و فامیلا. 

 حسود نیست. بخیل هم نیست. مهربونه اما خیلی قربون صدقه رفتن ورد زبونش نیست (نوه استثناست)

 او یک مامان واقعیه

مامان جون تولدت مبارک

پاریس، شهر چراغ قرمز ها

وقتی پاریس بودم از ترافیک شدید اونجا متحیر شدم و دست کمی از تهران خودمون نداشت همیشه فکر میکردم هیچ جای دنیا آدما به اندازه تهرونی ها توی ترافیک شهری نمیمونن . 

مترو تنها راه چاره و بهترین راه رسیدن سریع به مقصد در تهران و پاریسه! البته تفاوت بزرگی در سرویس دهی متروی این دو شهر وجود داره و علتشو هممون میدونیم (عدم مدیریت در ایران) وگرنه ظرفیت تهران برای افزایش حمل و نقل عمومی خیلی خیلی بالاتره و این اجازرو میده که خطوط مترو ، ترام و اتوبوس به کفایت داشته باشیم. مشکل حمل و نقل عمومی در پاریس یا کلا فرانسه فقط اعتصاب های کارکنانشه که البته کم تعداد هم نیست.

خیابونهاشون باریک بود حتی بعضی جا ها از عرض کوچه های ما هم کمتر میشد ولی بازم بهش قو Rue یا خیابون میگفتن حالا فکرشو بکن داشتن توی این خیابون ها ریل هم میکشیدن (ترم وی) که  باعث افزایش ترافیک میشد.  نصف عرض پیاده رو به مسیر دوچرخه سوار اختصاص داشت. پیاده رو هایی که پر بودن از کبوتر . 

توی بعضی از پیاده رو ها رگال لباس و خرت و پرت گذاشته بودن، اینو مینویسم تا بدونید که این چینی ها چه بلایی سر پاریس آوردن ، پاریس همون مهد مد و خانمهای شیک و پیک....البته بگذریم از خیابونهایی که به بوتیکهای مارک اختصاص دارن و شوهای مد هم در اون خیابون ها برگزار میشه ، با سالنهای شیک تاتر و سینماکه البته تعدادشون زیاد هم نیست....برگردیم به وضعیت ترافیک شهری پاریس... 

جای پارک میخوای اصلا فکرشو نکن....به هیچ وجه ... یا باید شانس بیاری...یا در کمین بشینی...یا چند ده متر اونطرف تر شانس با تو همراه باشه...تازه اگر به خاطر تظاهرات خیابونهای مورد نظرتون بسته نباشه (معمولا اطراف دانشگاه بستس).....خب حالا به سلامتی جای پارک پیدا کردین ....بعدش چه جوری از پارک در میاید ....پاریسی ها برای حل این معضل دو روش دارن که یکی بدون دیگری فایده نداره 

1- سایز ماشینتون هر چقدر که کوچکتر بهتر (ماشین برقی های دو نفره ) 

2- این کار واقعا برای من حیرت آور بود ولی یه کار طبیعی توی پاریسه راننده برای این که داخل پارک بره یا از پارک خارج بشه چندین دفعه ماشینشو از عقب و جلو به ماشینهای داخل پارک میکوبونه تا فرمون بگیره  بله این کار بسیار رایجه و من خودم بارها و بارها دیدم رییسم از این روش استفاده میکرد و وقتی با تعجب ازش سوال کردم گفت فقط این راه حلشه نگران نباش همه مثل همیم! (منظورش از همه ، همه ی پاریسی ها بود)....و قدم به قدم چراغ راهنمایی که کلی حال گیری بود.اما در این ترافیک هیچ وقت راننده ها به هم نا سزا نمیگن و داد و بیداد نمیکنن

 بزرگترین میدون شهر، کنکورد (اگه اشتباه نکرده باشم) اندازه میدون آرژانتین تهران ماست! 

 مثل تهران اصلا بزرگراه داخل شهر نیست، اصلا پاریس شهر بزرگراه ها نیست؛ 

 پاریس شهریست با معماری چشم نواز.اما تهران شهر یست ناهمگون  

اینطور نیست که هر کس دلش خواست بره نمای ساختمون بزنه ، آجر سه سانت بغل سنگ سفید، گرانیت سیاه بغل سیمان زرد....نمای رومی کنار نمای مدرن و.....سایز، طرح نما ی ساختمونها واقعا حساب شدست. 

پاریس شهر آسمون خراشها نیست...جای آدمهای با هر سر و وضع و شکل و قیافه ای هم نیست  نه اینکه غیر بومی ها نباشن برعکس چشم بادومی و هندی و...هم هستن اما چون فرانسه بر عکس مثلا آلمان کشور مهاجر پذیری در اون حد نیست آدمهایی با سر و وضع ناجور توی خیابون نریخته ...و اصلا کلاس مردم بومی این اجازه رو نمیده اما مثلا من توی یه شهر کوچیک توی آلمان اونقدر که عرب دیدم آدم بومی ندیدم اونم با چه سر و ریختی وای وای وای.... 

جای حراجهای فصلی آنچنانی (مثل لندن) نیست اصلا شهر ارزونی نیست .قیمت یه بطری آب از آبجو گرونتره...جای میوه های خوشمزه نیست ...یادمه هوس میوه کردم رفتم فروشگاه تا از اون شلیل و هلو یی که ظاهر دلفریب و خوش رنگ و لعابی داشت یکی یه دونه بخرم و بخورم  ساعت 8 یا 5/8 بود همه جا ساکت سوت و کور فقط رستورانها و کافه ها باز بودن این فروشگاه مورد نظر ما هم داشت می بست، راستش یه کم ترسیده بودم، بارون هم میومد و تاریک بود ،خلاصه میوه های نشون کردمو خریدم و یه کم تو خیابونای اطراف هتل پرسه زدم و برگشتم هتل برای نوش جان کردن شلیل و هلو  ............واااااااااااااایییییییی که چقدر بی مزه بودن حتی مزه ی ابم نمیدادن. 

از ساعت 7 به بعد دیگه همه چیز تعطیله به جر کافه ها و رستوران ها...مغازه ها با چراغ های ویترین روشن تعطیل هستن؛ برعکس تهران که تازه از این ساعت مردم از خونه میزنن بیرون برای خرید و Windowshopping  

اما تهران شهر زنده ایست و شب و روزش بهم وصله .... 

 با اینکه اونجا سرم خیلی شلوغ بود ولی بعد از یه هفته دلم تنگ شد می خواستم زود برگردم . 

هر چی باشه اینجا وطن منه خاکش مال منه به هر نقطه ای از خاک وطنم احساس تملک میکنم.